Uitgaan, Hobbies en Chinese Kerstmis
Door: dezelfde als de voorgaande verslagen
Blijf op de hoogte en volg Thomas
26 December 2013 | China, Chengdu
Sinds het laatste verslag is het er weer een en ander gebeurd. Mijn leenlaptop doet het naar behoren. Alle programma’s die ik nodig heb voor mijn onderzoek werken. Met onderzoek zelf heeft ook weer een paar grote stappen vooruit gezet. Blijkbaar heeft de professor gezegd dat mijn project nu de prioriteit heeft. Daarom dat er een legertje chinezen in opgetrommeld om de robot klaar te stomen voor het experiment. Verder zijn de proefpersonen uitgenodigd. Ze reageren massaal op de uitnodiging. Het enige probleem is dat ze onzeker zijn. In de uitnodiging heb ik link toegevoegd waar ze zich kunnen inschrijven. Maar de meeste Chinezen willen eerst van mij een persoonlijk bevestiging krijgen dat ze zich mogen aanmelden voor het experiment. Dit heeft ertoe geleid dat ik binnen een dat 21 aanmeldingen had van Chinezen die snapte dat ze zich meteen konden/mochten aanmelden en 31 e-mails had van Chinezen die om bevestiging vroegen of alleen hun naam en telefoonnummer via de mail doorgaven.
Maar tussen het werken door was er ook tijd voor ontspanning. Ding Feng (mijn Chinese-Franse kamergenoot) had ook wat meer tijd en dus besloten we om de avondklok (om 23:00u sluit de deur van de dormitory) te negeren en op stap te gaan. We hadden gingen met twee Afrikanen (Esmond en Ben). Het plan was simpel: neem om 22:55 een taxi naar een nachtclub, blijf in de nachtclub tot sluitingstijd (rond 6:00u), en neem een taxi terug. Om 7:00u gaat de deur weer open, dus dat paste precies. Helaas bgon de avond al moeizaam toen we om 22:55 de taxi namen. De taxichauffeur moest nog tanken. Bij het tankstation stonden nog meer taxies te wachten. Opeens moesten we overstappen naar een andere taxi die ons dan verder zou brengen naar de nachtclub die we voor ogen hadden. Maar de nieuwe taxichauffeur sprak geen Mandarijn, alleen het Sichuan dialect, en had geen idee waar de nachtclub was. Uiteindelijk hebben we een andere club gekozen en zijn we goed aangekomen. In de nachtclub werd een mix gedraaid van westerse en Chinese pop. Ook waren er verschillende liveacts te zien die helaas ook van zeer verschillende kwaliteit waren. Rond 4:00u had Esmond het wel gehad. Ding Feng en Ben waren nergens te bekennen (verdwaald op het toilet of zo) en dus zijn we met ons tweeën terug gaan. Onderweg was ik me aan het bedenken hoe we naar binnen moesten komen. We waren immers twee uren te vroeg. Toen we om iets na vijven onze gesloten dormitory stonden, realiseerde ik me dat onze balkondeur niet op slot kan. Mijn kamer is op de tweede verdieping. We zijn toen omhoog geklommen en binnen een mum van tijd lag ik in mijn eigen bed. Gelukkig lag mijn kamergenoot de volgende ochtend in bed.
De week erna ben ik met een Pakistaan, Ali, Chengdu gaan verkennen. Ik heb hem kennis laten maken met Star Bucks. En hij heeft mij een paar leuke plekjes laten zien en uitgelegd hoe het openbaar vervoer werkt. Hij vertelde me dat er een martial arts studenten vereniging is hier op de campus en heeft me belooft om mij een dezer dagen mee te nemen naar het sportcentrum waar ze trainen.
Verder ben ik ook muzikaal actief geweest. Een van de internationale studenten, Chris, heeft een gitaar op zijn kamer. Toen ik hem vroeg of hij gitaar kon spelen, antwoordde hij dat hij alleen kon zingen, maar dat hij wil graag gitaar zou willen spelen. Ik heb hem toen twee simpele akkoorden geleerd. Terwijl ik hem dit was aan het leren, vertelde hij dat hij wel kon zingen. Van het een kwam het ander en binnen een half uur hadden we onze eerste cover gespeeld. Na wat verder overleg, bleek dat hij wou optreden en dat daar op kerstavond de mogelijkheid voor was. Die avond zijn we met een paar vrienden van hem gaan uiteten. Daar bleek dat een van Chris zijn vrienden, Frank, cello speelt. Daar wou ik gebruik van maken en ik vroeg of Frank zich bij ons wou voegen. Na een kort overtuigingspraatje dat een klassiek instrument als een cello prima in te passen is in moderne popmuziek, zag Frank het wel zitten. Het enige probleem was dat Frank niet goed Engels spreek. Maar, de taal van de muziek is universeel en dus konden we al snel praten zonder dat daar veel kennis van Chinees of Engels voor nodig was. De handen deden het werk en de oren zorgde ervoor dat er bijgestuurd werd waar dat nodig was. Uiteindelijk hebben we drie nummers gespeeld op kerstavond (beeldmateriaal komt nog). Het blijkt dat er niet veel voor nodig is om Chinezen enthousiast te krijgen voor live muziek. Het optreden ging niet geheel vlekkeloos (geluid op het podium te zacht, zingende microfoon en geen geluidstechnicus om het op te lossen), maar ach, geen Chinees die daar om gaf. Na afloop stroomde de complimenten binnen en 30 december mogen we weer spelen. Of ik dat ook echt ga doen, weet ik nog niet.
Eerste kerstdag is voor de meeste Chinezen een normale werkdag en dus nu ook voor mij. De dag begon al goed met geen elektriciteit. Omdat we onze verwarming afgelopen weken flink hadden gebruikt, waren we door onze beschikbare elektriciteit heen. Het is mogelijk om stroom bij te kopen, maar daarvoor heb je het wachtwoord van je studentenkaart nodig. Aangezien Ding Feng en ik allebei ons wachtwoord niet wisten, hebben we Esmond gevraagd om voor ons elektriciteit te kopen. Ding Feng zou het regelen met Esmond en dus ben ik ’s morgens gewoon naar de universiteit gegaan om weer aan de slag te gaan met mijn experiment. Toen ik terug kwam deed de stroom het weer. ’s Avonds ben ik met Ali een kop koffie gaan drinken. Toen we terug kwamen bleek dat de Afrikanen een feestje hadden. Helaas was het al bijna afgelopen, omdat de drank bijna op was. Ik besloot om naar Esmond te gaan. Toen hij hoorde dat het feest was gedaan, besloot hij per direct om zijn eigen feest te organiseren. Hij stuurde mij naar de supermarkt om nieuwe drank in te slaan, regelde wat boxen en het feest kon weer beginnen. Binnen een mum van tijd was zijn kamer gevuld met stel dansende Afrikanen, een Chinese Fransoos en een Nederlander. Het was een gezellige avond. Op het einde, toen iedereen alweer weg was, heb ik nog met Esmond gepraat over zijn leven en familie in Ghana. En hij vertelde mij dat hij een meisje had leren kennen waarmee hij Mongoolse Veer speelde. Ik vertelde hem dat ik dit kende omdat we dat altijd op de kung fu gebruiken voordat de warming-up begint.
Vandaag (tweede kerstdag) was een rustige dag. Eerst kort bezoekje aan het international office om mijn visum te verlengen voor twee weken. Daarna een laatste check voor mijn experiment voor de uitnodigingen. In de late middag kwam Esmond om me mee te nemen voor een potje Mongoolse Veer met zijn speel partner. We begonnen met ons drieën, maar na een tijdje voegde zich een aantal Chinezen bij ons. Ik merkte dat het allemaal niet meer zo soepel ging. Ik weet niet of dit met mijn spijkerbroek te maken had of met het feit dat ik voor een aantal maanden niet meer heb getraind.
Terwijl ik dit ben aan het typen hebben zich alweer 12 mensen aangemeld voor mijn experiment. Het totaal staat nu op 38 deelnemers in minder dan 8 uren. Nog 62 deelnemers te gaan. Hopelijk dat het gaat lukken.
Voor mij was deze kerst in ieder geval heel speciaal. Van de ene kant miste ik het wel, van de andere kant ben ik ook wel blij dat het ook zonder al die trammelant nog steeds gezellig met kerst kan zijn.
Iedereen nog een fijne kerst voor wat er vandaag nog van over is...
En ‘nne gooie roetsj!
Maar tussen het werken door was er ook tijd voor ontspanning. Ding Feng (mijn Chinese-Franse kamergenoot) had ook wat meer tijd en dus besloten we om de avondklok (om 23:00u sluit de deur van de dormitory) te negeren en op stap te gaan. We hadden gingen met twee Afrikanen (Esmond en Ben). Het plan was simpel: neem om 22:55 een taxi naar een nachtclub, blijf in de nachtclub tot sluitingstijd (rond 6:00u), en neem een taxi terug. Om 7:00u gaat de deur weer open, dus dat paste precies. Helaas bgon de avond al moeizaam toen we om 22:55 de taxi namen. De taxichauffeur moest nog tanken. Bij het tankstation stonden nog meer taxies te wachten. Opeens moesten we overstappen naar een andere taxi die ons dan verder zou brengen naar de nachtclub die we voor ogen hadden. Maar de nieuwe taxichauffeur sprak geen Mandarijn, alleen het Sichuan dialect, en had geen idee waar de nachtclub was. Uiteindelijk hebben we een andere club gekozen en zijn we goed aangekomen. In de nachtclub werd een mix gedraaid van westerse en Chinese pop. Ook waren er verschillende liveacts te zien die helaas ook van zeer verschillende kwaliteit waren. Rond 4:00u had Esmond het wel gehad. Ding Feng en Ben waren nergens te bekennen (verdwaald op het toilet of zo) en dus zijn we met ons tweeën terug gaan. Onderweg was ik me aan het bedenken hoe we naar binnen moesten komen. We waren immers twee uren te vroeg. Toen we om iets na vijven onze gesloten dormitory stonden, realiseerde ik me dat onze balkondeur niet op slot kan. Mijn kamer is op de tweede verdieping. We zijn toen omhoog geklommen en binnen een mum van tijd lag ik in mijn eigen bed. Gelukkig lag mijn kamergenoot de volgende ochtend in bed.
De week erna ben ik met een Pakistaan, Ali, Chengdu gaan verkennen. Ik heb hem kennis laten maken met Star Bucks. En hij heeft mij een paar leuke plekjes laten zien en uitgelegd hoe het openbaar vervoer werkt. Hij vertelde me dat er een martial arts studenten vereniging is hier op de campus en heeft me belooft om mij een dezer dagen mee te nemen naar het sportcentrum waar ze trainen.
Verder ben ik ook muzikaal actief geweest. Een van de internationale studenten, Chris, heeft een gitaar op zijn kamer. Toen ik hem vroeg of hij gitaar kon spelen, antwoordde hij dat hij alleen kon zingen, maar dat hij wil graag gitaar zou willen spelen. Ik heb hem toen twee simpele akkoorden geleerd. Terwijl ik hem dit was aan het leren, vertelde hij dat hij wel kon zingen. Van het een kwam het ander en binnen een half uur hadden we onze eerste cover gespeeld. Na wat verder overleg, bleek dat hij wou optreden en dat daar op kerstavond de mogelijkheid voor was. Die avond zijn we met een paar vrienden van hem gaan uiteten. Daar bleek dat een van Chris zijn vrienden, Frank, cello speelt. Daar wou ik gebruik van maken en ik vroeg of Frank zich bij ons wou voegen. Na een kort overtuigingspraatje dat een klassiek instrument als een cello prima in te passen is in moderne popmuziek, zag Frank het wel zitten. Het enige probleem was dat Frank niet goed Engels spreek. Maar, de taal van de muziek is universeel en dus konden we al snel praten zonder dat daar veel kennis van Chinees of Engels voor nodig was. De handen deden het werk en de oren zorgde ervoor dat er bijgestuurd werd waar dat nodig was. Uiteindelijk hebben we drie nummers gespeeld op kerstavond (beeldmateriaal komt nog). Het blijkt dat er niet veel voor nodig is om Chinezen enthousiast te krijgen voor live muziek. Het optreden ging niet geheel vlekkeloos (geluid op het podium te zacht, zingende microfoon en geen geluidstechnicus om het op te lossen), maar ach, geen Chinees die daar om gaf. Na afloop stroomde de complimenten binnen en 30 december mogen we weer spelen. Of ik dat ook echt ga doen, weet ik nog niet.
Eerste kerstdag is voor de meeste Chinezen een normale werkdag en dus nu ook voor mij. De dag begon al goed met geen elektriciteit. Omdat we onze verwarming afgelopen weken flink hadden gebruikt, waren we door onze beschikbare elektriciteit heen. Het is mogelijk om stroom bij te kopen, maar daarvoor heb je het wachtwoord van je studentenkaart nodig. Aangezien Ding Feng en ik allebei ons wachtwoord niet wisten, hebben we Esmond gevraagd om voor ons elektriciteit te kopen. Ding Feng zou het regelen met Esmond en dus ben ik ’s morgens gewoon naar de universiteit gegaan om weer aan de slag te gaan met mijn experiment. Toen ik terug kwam deed de stroom het weer. ’s Avonds ben ik met Ali een kop koffie gaan drinken. Toen we terug kwamen bleek dat de Afrikanen een feestje hadden. Helaas was het al bijna afgelopen, omdat de drank bijna op was. Ik besloot om naar Esmond te gaan. Toen hij hoorde dat het feest was gedaan, besloot hij per direct om zijn eigen feest te organiseren. Hij stuurde mij naar de supermarkt om nieuwe drank in te slaan, regelde wat boxen en het feest kon weer beginnen. Binnen een mum van tijd was zijn kamer gevuld met stel dansende Afrikanen, een Chinese Fransoos en een Nederlander. Het was een gezellige avond. Op het einde, toen iedereen alweer weg was, heb ik nog met Esmond gepraat over zijn leven en familie in Ghana. En hij vertelde mij dat hij een meisje had leren kennen waarmee hij Mongoolse Veer speelde. Ik vertelde hem dat ik dit kende omdat we dat altijd op de kung fu gebruiken voordat de warming-up begint.
Vandaag (tweede kerstdag) was een rustige dag. Eerst kort bezoekje aan het international office om mijn visum te verlengen voor twee weken. Daarna een laatste check voor mijn experiment voor de uitnodigingen. In de late middag kwam Esmond om me mee te nemen voor een potje Mongoolse Veer met zijn speel partner. We begonnen met ons drieën, maar na een tijdje voegde zich een aantal Chinezen bij ons. Ik merkte dat het allemaal niet meer zo soepel ging. Ik weet niet of dit met mijn spijkerbroek te maken had of met het feit dat ik voor een aantal maanden niet meer heb getraind.
Terwijl ik dit ben aan het typen hebben zich alweer 12 mensen aangemeld voor mijn experiment. Het totaal staat nu op 38 deelnemers in minder dan 8 uren. Nog 62 deelnemers te gaan. Hopelijk dat het gaat lukken.
Voor mij was deze kerst in ieder geval heel speciaal. Van de ene kant miste ik het wel, van de andere kant ben ik ook wel blij dat het ook zonder al die trammelant nog steeds gezellig met kerst kan zijn.
Iedereen nog een fijne kerst voor wat er vandaag nog van over is...
En ‘nne gooie roetsj!
-
27 December 2013 - 17:01
Maurice En Veronique.:
hoi Thomas
Bedankt voor je interresante en gezellige verslag,
je hebt er zo te lezen al heel wat vrienden bij en geen dag is daar het zelfde
vet om te lezen dat je al veel mensen hebt voor je experiment uit te voeren.
als je in maart terug moet wil je misschien niet meer terug.
we wensen je nog veel leerplezier en en gooie ontspanning toe.
en zien al uit naar je volgende verslag.
groetjes Maurice en Veronique. -
28 December 2013 - 19:08
Jo Martens:
Dag Thomas,
Leuk om zoveel mensen te ontmoeten. Ik wist niet dat je zo zo avontuurlijk bent (uitgaan en zo). Kerst is inmiddels achter de rug. Nu nog nieuwjaar. Ik wens je in ieder geval een voorspoedig 2014 toe en veel succes met je studie.
Goed om te horen dat je ook nog aan de muziek denkt.
groetjes Jo.
-
28 December 2013 - 22:10
Martin Martens:
Hey hallo Thomas,
Wat leuk om je verhalen te lezen.Heb ze nog niet allemaal gelezen maar ik vindt het prettig om te horen dat alles zo goed gaat daar in het verre China. Schitterend wat jij daar allemaal meemaakt en knap van jouw hoe je omgaat met de dingen die je op je pad tegenkomt niet alleen op je werk maar ook buiten je werk.
Vanuit Berg wensen Ingrid en Martin je een heel goed, gezond en voorspoedig 2014 toe en veel succes bij je verdere stageperiode in Chengdu.
Groeten van Ingrid en Martin. -
04 Januari 2014 - 09:44
Netty Hendriks:
Hoi Thomas,leuk om jou verslag te lezen.Sorry dat ik zo laat reageer.We zijn al op de vierde dag van het nieuwe jaar.Ik wens jou nog heel veel goeds voor het komende jaar en hoop dat je wensen uitkomen wat dat dan ook mag zijn.Je tijd in China gaat snel voorbij.Over een dikke maand komen je ouders en Jorinda en kunnen jullie nog een poosje samen genieten.
Het lijkt mij daar een heel andere wereld dan hier in ons kikkerlandje.Het weer is hier een beetje van slag want eigenlijk hebben we helemaal geen winter. op het ogenblik regent het een beetje en de temperatuur boven 10 graden.
ik wens je succes met je project en geniet nog maar van alle Chinese gewoonten en van je nieuwe vrienden die je in deze periode hebt leren kennen.
Groetjes Netty -
08 Januari 2014 - 15:38
Kris:
Hahaha, prachtig. Ik zie al helemaal voor me hoe je letterlijk je bed in klimt. Waarom heeft die dorm eigenlijk een avondklok? Is dat Normaal in China? En dat beeld materiaal wil ik wel graag zien. Briljant, paar maandjes in China en direct een bandje opgetrommelt. De Mongoolse veer.... is dat dat ding waarmee jullie voor de les doen hooghouden? Dat ding had veren als ik me niet vergis.
Gr Kris -
20 Januari 2014 - 15:08
Karin En Ronald:
Hallo Thomas,
wat een avonturen daar in het verre China.Wow! Nog even geduld en dan zijn je ouders en Jorinda er om te kijken hoe het in echt er allemaal aan toe gaat daar. Volgens mij zijn ze al flink aan het aftellen.
Je proeven gaan gelukkig goed zo te horen .En met het Chinese nachtleven is ook niks mis.
Laura is ook vertrokken en zit nu het dichtst bij jou in de buurt. Maar helaas elkaar opzoeken zit er niet in.
Wij wensen jou een fijne tijd daar en succes met je onderzoek.
Groetjes Ronald en Karin
-
24 Januari 2014 - 14:33
Jose:
Hey Thomas,
Je bent volgens mij je weblog een beetje aan't verwaarlozen. Dus als je weer eens tijd hebt...........
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
